خواص درمانی انبه

درخت انبه درخت بزرگی است که ارتفاع آن تا ۱۲ متر می رسد. برگهای ان نیزه ای گلهای آن به صورت خوشه ای در انتهای شاخه گل دهنده است. میوه آن تخم مرغی شکل و شیرین است. در مرکز میوه هسته بزرگی قرار دارد. 

این درخت بومی هندوستان و مالزی و مالت است. و هم اکنون در سایر نقاط آسیای حاره نظیر جاوه نیز کاشته می شود.

مقوی مری و معده و روده و کلیه ومثانه است. از خاصیت های دیگر درخشان کننده رنگ چهره و زیبایی پوست است.ادرار آور و ضد اسهال است.

انبه از ترکیباتی نظیر مانگی فرین- کلسیم-فسفر- ویتامین a,cو نیاسین و تیامین و پتاسیم  تشکیل شده است.

گل انبه و مغز هسته انبه بسیار سرد و خشک است و اسهال را به کلی بند می آورد .

اگر شکوفه تازه آن را خشک کرده و هر روز در حدود ۳ الی ۴ گرم آن را با ۱۰−۱۲ قاشق چایخوری شکر بخورند از زود انزالی جلوگیری می کند.

برگ و گل را ساییده و در آب خیس کرده و مخلوط نمایند این آب مقوی دندان و لثه و محکم کننده ان است. 

پاشیدن خاکستر چوب وگرد برگ ان برای جلوگیری از خونریزی مفید است و دود کردن برگ خشک آن در چپق برای دفع بادهای کلیه نافع است . و همچنین دود کردن پوست خشک درخت انبه انیز همین خاصیت را دارد.

مالیدن آب برگهای جوان انبه و همچنین مالیدن روغن انبه برای سیاهی مو و جلوگیری از ریزش مفید است.