چسب پوست ماهی: راهی طبیعی برای تسریع بهبود زخم

محققان ابتدا با استخراج کلاژن از پوست ماهی تیلاپیا با روش های تصفیه شیمیایی تحقیقات خود را شروع کردند. سپس پروتئین را به یک ماتریس نانوالیافی که به آن «اسفنج کلاژن» می گویند، چرخاندند. از طریق تجزیه و تحلیل ساختار و تعیین توالی ژن، محققان خاطرنشان کردند که کلاژن دمای دناتوراسیون بالایی دارد و بنابراین شکل مارپیچ سه گانه منحصر به فرد خود را حتی تحت نوسانات محیطی حفظ می کند. این داده ها برای کاربردهای پزشکی باندهای مبتنی بر کلاژن امیدوارکننده است، زیرا پوست انسان می تواند در دما متفاوت باشد. ماده ای که می تواند با شرایط مختلف پوست سازگار شود و همچنان در جای خود بماند، در طراحی بانداژ ضروری است.

محققان تاکید کردند ماتریکس کلاژن می تواند روی پوست بماند. توجه خود را بر پاسخ ایمنی ایجاد شده توسط پروتئین خارجی متمرکز کردند. در مطالعات گذشته، کلاژن گاوی باعث ایجاد حساسیت بیش از حد بر روی پوست انسان و همچنین افزایش سطح آنتی بادی در برخی بیماران شده است. خواص ایمنی کلاژن تیلاپیا قبل از این مطالعه هرگز آزمایش نشده بود.

طحال یکی از بزرگترین اندام های ایمنی بدن انسان است و همچنین حاوی لنفوسیت های B و T است. این سلول‌های ایمنی تخصصی، آنتی‌ژن‌های خارجی یا «مهاجم» را می‌شناسند و واکنش سلولی سریع را واسطه می‌کنند. به دلیل این ویژگی‌های ایمنی، محققان از کشت سلول‌های طحال موش‌ها برای آزمایش پاسخ ایمنی به کلاژن Tilapia استفاده کردند. تکنیک های آزمایشگاهی آنها نشان داد که هیچ پاسخ ایمنی قابل توجهی احضار نشده است. لنفوسیت های B و T حتی با افزودن اسفنج کلاژن در سطوح طبیعی باقی ماندند

IgG و IgM دو آنتی بادی اصلی در ایمنی هومورال، یا ایمنی با واسطه ماکرومولکول ها به جای سلول ها هستند. اسفنج کلاژن در زخم های موش کاشته شد و سطح این آنتی بادی ها پس از بیست و هشت روز اندازه گیری شد. افزایش آنتی بادی مشاهده نشد. این نشان دهنده سطح بالایی از سازگاری بین باند تیلاپیا و سیستم ایمنی پستانداران بود. نسبت لنفوسیت های CD4+ و CD8+ نیز مورد بررسی قرار گرفت. هر دو دسته لنفوسیت ها برای شناسایی آنتی ژن و از بین بردن سلول های آلوده مهم هستند. لنفوسیت های CD4+ همچنین در مسیرهای انتقال سیگنال در شروع سایر بخش های پاسخ ایمنی شرکت می کنند. نسبت این لنفوسیت ها یک معیار بالینی رایج برای ایمنی هماهنگ سلولی است. موش های تزریق شده با کلاژن تیلاپیا نسبتی مشابه با گروه کنترل بدون بانداژ پوست ماهی نشان دادند. بنابراین، هر دو ایمنی با واسطه هومورال و سلولی در سطوح ثابت با افزودن اسفنج کلاژن باقی ماندند. نکته مهم این است که موش‌هایی که بانداژ پوست ماهی داشتند نیز نسبت به موش‌هایی که با روش‌های بانداژ سنتی درمان شده بودند، زخم بسیار سریع‌تر بهبود یافتند.

در حالی که بانداژ پوست ماهی امکانی برای بهبود زخم در آینده است، محققان خاطرنشان می کنند که قبل از اینکه کلاژن تیلاپیا در داروخانه محلی شما ظاهر شود باید کارهای بیشتری انجام شود. به عبارت دیگر، قبل از اینکه آزمایش‌های انسانی امکان‌پذیر باشد، باید آزمایش‌هایی روی پستانداران بزرگ‌تر انجام شود. محققان همچنین به دنبال تغییر شیمیایی فیبرهای پروتئینی به منظور معرفی خواص ضد باکتریایی هستند که از عفونت احتمالی پوست محافظت می کند