چرا روغن زیتون گران است؟

به غیر از تولید تنها 15 تا 20 کیلوگرم میوه زیتون در سال، اغلب درختان زیتون ممکن است سالانه میوه زیتون تولید نکنند.بنابراین، در حالی که برخی از درختان زیتون می توانند سالیانه میوه زیتون بدهند، طبیعی است که بیشتر درختان زیتون یک سال در میان میوه دهند. علاوه بر این، هیچ تضمینی وجود ندارد که عملکرد آنها مطلوب باشد.

به این ترتیب، شرکت ها برای دستیابی به اهداف تولیدی خود نیاز به پرورش مقادیر زیادی از درختان زیتون دارند و هر چه زمین و درختان بیشتری را پوشش دهند، هزینه های آنها بیشتر می شود.

برداشت زیتون بیشتر از انتظار برای میوه دادن درختان زیتون است. گفته می شود، تولیدکنندگان همیشه همه چیز را از دما گرفته تا شکل درخت در نظر می گیرند.

به طور خاص، تولیدکنندگان گاهی منتظر می مانند تا سطح اکسیژن و رطوبت مناسب را قبل از شروع برداشت به دست آورند، در حالی که دمای سرد مورد علاقه اکثریت است.

بنابراین، با توجه به بسیاری از عوامل خارج از کنترل یک تولید کننده و متخصصان و تجهیزات زیادی که برای یک برداشت خوب لازم است، هزینه ساخت روغن زیتون به طور طبیعی بالا است.

درختان زیتون در زمین های صخره ای و ارتفاعات بالاتر رشد می کنند، بنابراین بیشتر درختان زیتون را در تپه ها یا دامنه های زمین در مدیترانه خواهید دید.متأسفانه، مانور ماشین‌های برداشت در چنین زمین‌هایی دشوار و گاهی غیرممکن است.گفته می شود، حداقل در 80 درصد از مزارع زیتون در سطح جهان، میوه های زیتون توسط کشاورزان دست چین می شود و کار دستی به طور قابل توجهی گران تر از برداشت خودکار است.همچنین برای تامین هزینه های مربوط به برداشت دستی مانند حقوق کارگران و ابزار مورد نیاز آنها، هزینه روغن زیتون به طور مناسب افزایش می یابد.

در حالی که برخی از مزارع میوه‌های زیتون خود را از طریق دستچینی برداشت می‌کنند، برخی از دستگاه‌هایی که می‌توانند برای جمع‌آوری و فرآوری زیتون‌ها در سریع‌ترین زمان ممکن استفاده کنند، علاقه‌مند هستند.با این حال، پردازش سریعتر به تولیدکنندگان اجازه می دهد تا کیفیت روغن در میوه های زیتون را حفظ کنند. از این گذشته، به محض چیدن میوه زیتون، میوه زیتون به سرعت اکسید شده و خراب می شود.

با این وجود، اگر کارخانه‌ها نتوانند همه زیتون‌های برداشت شده را به یکباره بگیرند، تعداد زیادی زیتون ساعت‌ها یا روزها بدون مراقبت می‌مانند و زیتون‌ها برای فرآوری نامناسب می‌شوند.

برندهای مختلف روغن زیتون استانداردهای متفاوتی برای فرآوری محصولات خود دارند.به طور معمول، برندها سعی می کنند درصد معینی از اسیدیته را در تمام روغن زیتون هایی که تولید می کنند حفظ کنند و به تجهیزات خاصی نیاز دارند.علاوه بر این، اکثر برندها یا از سانتریفیوژ برای استخراج روغن استفاده می کنند یا زیتون را با تماس مستقیم فشار می دهند. صرف نظر از این، هر دو روش می توانند پرهزینه و دقیق باشند.

بر خلاف سایر محصولات، پس از استخراج روغن، نمی توان از زیتون دوباره استفاده کرد. در نتیجه، ساخت روغن زیتون هزاران ماس زیتون را تولید می کند که باید دور ریخته شود.

همچنین این موضوع به حدی جدی است که اتحادیه اروپا تصمیم گرفته است برای کاهش اثرات فاضلاب کارخانه زیتون و پسماند جامدی به نام تفاله وارد عمل شود.تا آن زمان، شرکت ها باید با دور ریختن انبوه و انبوه ماش زیتون مقابله کنند که برای انجام این کار به مبلغ قابل توجهی نیاز است.

زمان بندی نه تنها در برداشت و آسیاب میوه های زیتون بسیار مهم است، بلکه در تایید روغن زیتون برای توزیع کنندگان و مصرف کنندگان نیز حیاتی است.

به هر حال، وقتی صحبت از روغن زیتون می شود، هر چه تازه تر باشد، بهتر است. با این حال، اقدامات خاصی برای حفظ کیفیت بهتر روغن زیتون انجام می شود و ممکن است در هر برند متفاوت باشد.

به همین ترتیب، این تلاش ها می تواند مبلغ هنگفتی را به هزینه های بالای تولید روغن زیتون اضافه کند و اگر روغن زیتون با قیمت بالا فروخته نشود، شرکت ها سودی نخواهند برد.

جدای از برداشت و آسیاب، هزینه های واردات واقعاً قیمت فروش اکثر روغن های زیتون را افزایش می دهد.مانند اکثر کالاهای گران قیمت در بازار، بیشتر روغن زیتون جهان توسط چند کشور منتخب مانند مراکش، ایتالیا، یونان، اسپانیا و ترکیه تولید می شود.

روغن‌های زیتون در درجه‌های مختلفی وجود دارند، به ویژه روغن تفاله زیتون، روغن زیتون خالص، روغن تصفیه شده، روغن بکر و روغن فوق بکر.

گفته می شود، با درجات مختلف، انواع مختلفی از پردازش وجود دارد، و این ممکن است به زمان، ماشین آلات و اقدامات احتیاطی اضافی در ذخیره سازی و حمل و نقل نیاز داشته باشد.

 برخی از مارک ها گران هستند زیرا از میوه های زیتون و روش های آسیاب بهتر استفاده می کنند، که اغلب منجر به بطری های کمتر روغن زیتون می شود.